Woensdag 29 september 1976 (G)

Vorige week schokkende berichten in het NvhN: Stadsschouwburg gesloten. 5000 reserveringen, talloze abonnementen, evenzovele afspraken...allemaal nutteloos. Het bestuur besloot de schouwburg dit seizoen te sluiten 'omdat het toneelhuis gevaarlijk geacht mag worden'. Het gebouw aan de Turfsingel is recent opgeknapt aan de buitenkant met een lik verf maar aan de binnenkant heeft men niet gedacht hoewel in voorgaande jaren ook al stemmen opgingen de slechte kwaliteit van het toneelhuis te verbeteren. En dan opeens de mededeling dat de boel wordt gesloten hoewel de kaartverkoop van vele voorstellingen al was gestart. Toch een bewijs van slecht beleid van Post en de zijnen, denk ik. Nu zijn we aangewezen op Drachten en Winschoten. Belachelijk en dat verhevigd weer de wens om uit deze stad te vertrekken maar ja, dat zei ik al zo vaak en er komt nooit iets van. De relatie met Sybren is zeer onstabiel te noemen dus daarom hoef ik hier ook niet te blijven. Niet te veel dagdromen over de dingen die op je/het pad komen maar beseffen dat idealen toch nimmer verwezenlijkt worden.
Nu dan over het concert van vanavond. In een woord uitstekend. Met begon met de 'Grand Partita' (Serenade voor 12 blazers en contrabas KV 361) van Mozart. Een redelijke uitvoering die weliswaar niet te vergelijken is met het de opname van het Nederlands Blazersensemble maar niettemin beslist het beluisteren waard was. Wat me wel opviel is dat er 13 mensen hun partijtje speelden en er van homogeniteit weinig sprake was. Dat werd soms pijnlijk duidelijk door te late inzetten. Maar goed, het was toch een goeie prestatie van de blazersselectie dat men dit er van af bracht zonder al te veel kleerscheuren..
Hierna Gyorgy Pauk in het vioolconcert van van Brahms. We (Jan Meyling en ik) hadden van te voren geen hoge verwachtingen want we hebben dit concert al zo vaak gehoord, dat we ons afvroegen wat de solist van hedenavond er van zou bakken en daar hadden we beide bij voorbaat weinig vertrouwen in. Een vergissing zo bleek want Pauk gaf een schitterende uitvoering op het allerhoogste niveau van dit veel gespeelde werk. Zonder tempoverschillen, geen hapering, zeer muzikaal en 'vloeibaar', kortom: adembenemende klasse!
Het N.F.O onder leiding van die lul Soudant speelde naar genoegen. De hoboist werd na afloop door Pauk even naar voren gehaald om mede van het langdurige applaus te genieten. Er kwam geen einde aan dat voor de solist reden was een toegift te geven en wel de 'Sarabande' uit de 2de Partita voor viool solo van, natuurlijk, Bach! Het publiek was daarna helemaal door het dolle heen en dat bracht een tweede toegift: het vervolg van de 2de Partita dat volgens Jan en ik de fraaiste is van de drie.
We zijn direct naar achteren gerend om een handtekening te halen van Gyorgy Pauk die alleraardigst reageerde. Jammer dat zoveel mensen op hetzelfde idee komen want er was geen doorkomen aan. Een praatje maken was er niet bij en Jan concludeerde dat hij het onnozel vond om alleen maar voor een handtekening naar de coulissen te lopen en dat ik de volgende keer maar alleen moest gaan. Dat kost me geen enkele moeite, praatje of geen praatje.
Na het concert zijn Jan en ik het cafe ingedoken en nuttigden enkele glazen wijn. We hebben over muziek gepraat, over zijn hopeloze liefde op het lab en verder over alles wat ter tafel kwam. Een geslaagde avond kortom.

Woensdag 22 september 1976 (G)

Met Jan Meyling naar het tweede concert geweest van het N.F.O. Een avond die niet helemaal vlekkeloos is verlopen. In heb het hier over het 2de concert, het eerste was het zgn. openingsconcert die ik niet bezocht heb.
Had met Jan afgesproken in de hal van het cultuurcentrum maar na tien minuten wachten bleek hij, al keuvelend, achter me te staan met het konijn. Woedend werd ik (wat Jan niet helemaal begreep en ik later ook niet meer eerlijk gezegd) en in een bedrukte stemming zochten wij onze plaatsen op. Moet voortaan alleen naar concerten gaan. Ben altijd een tikkeltje nerveus als een evenement nadert en als je dan in gezelschap bent, dan is diegene getuige van je stemming en daar heb ik niet altijd zin in. Dat geblabla ook na afloop....neen, ga alleen man!
Maar goed, het concert.
Men begon o.l.v die waardeloze en 'tweedehands' dirigent Hubert Soudant met zoetsappige muziek van Schubert 'Rosamunde'. Kan er weinig over zeggen behalve dan het me verveelde. Gevolgd door de 'Paganini-variaties' van Rachmaninoff voor piano gespeeld door Tamas Vasary. Niet vreselijk 'diepgaande' muziek maar wel mooi. Veel noten, een hoop geblader, da capo...etc. Vasary speelde het goed en zelfs hier en daar indrukwekkend. Wat weer een reden was voor het publiek een staande ovatie te geven aan de solist; in Engeland moet het wel heel erg bijzonder zijn wil het publiek uit de fauteuils komen. Voor een Rubinstein misschien maar in 't algemeen blijft men rustig zitten. Wij zijn een slaafs volkje en als je blijft zitten tussen de 'staanden', dan zijn de boze blikken niet van de lucht.
Na Rach (zo noemt men de componist in sommige kringen, Rach III enz.) nog een Mazurka van Chopin en ook hierna weer veel bijval. Zitten/staan, zitten/staan...belachelijk!
In de pauze zijn Jan en ik naar achteren gegaan voor de handtekening. Jammer dat ik geen index heb gemaakt van de mappen uit voorgaande jaren anders had ik even kunnen opslaan wanneer ik Vasary eerder heb gehoord, 't weet dat in Londen was maar wanneer?
Na de gedane zaken de 'Reformatie-symfonie' van Felix Mendelssohn. Een geweldig stuk muziek waarvan vooral het Andante (over "Ein feste burg ist unser Gott") erg fraai is maar het voorafgaande Allegro steekt hierbij enigszins bleek af moet ik zeggen. Het N.F.O. was goed op dreef en dan met name de strijkers want die hadden het maar druk. Maar goed, daar worden ze voor betaald.
Ik moet even zien of ik nog wel naar de komende concerten ga die onder leiding staan van Soudant want erger me aan die kerel. Het is echt een dirigent uit de middenklasse maar hij denkt daar zelf anders over zo te zien. De man maakt Grote Gebaren en dat altijd, of-ie nou Bruckner dirigeert of een klein vioolconcertje van Vivaldi (is daar een dirigent voor nodig?), de 'grootsheid' blijft, vreselijk dat gezwaai. Kan ook achter in de zaal gaan zitten om me minder te ergeren.
Natuurlijk was Ineke ook bij het concert en ging pal achter me zitten. Het volgende moment boog ze naar mij over en vroeg of ze het programma - dat ze inmiddels al zowat uit mijn handen had gerukt - even kon inzien. Moest me beheersen om de tik die ik in gedachten had binnen te houden. Wat heb ik een schurft aan die trut gekregen.
In het vervolg moet ik alleen naar concerten, is voor iedereen beter. Dat rumoer, kan er niet meer tegen.....