Met Jan Meyling naar het tweede concert geweest van het N.F.O. Een avond die niet helemaal vlekkeloos is verlopen. In heb het hier over het 2de concert, het eerste was het zgn. openingsconcert die ik niet bezocht heb.
Had met Jan afgesproken in de hal van het cultuurcentrum maar na tien minuten wachten bleek hij, al keuvelend, achter me te staan met het konijn. Woedend werd ik (wat Jan niet helemaal begreep en ik later ook niet meer eerlijk gezegd) en in een bedrukte stemming zochten wij onze plaatsen op. Moet voortaan alleen naar concerten gaan. Ben altijd een tikkeltje nerveus als een evenement nadert en als je dan in gezelschap bent, dan is diegene getuige van je stemming en daar heb ik niet altijd zin in. Dat geblabla ook na afloop....neen, ga alleen man!
Maar goed, het concert.
Men begon o.l.v die waardeloze en 'tweedehands' dirigent Hubert Soudant met zoetsappige muziek van Schubert 'Rosamunde'. Kan er weinig over zeggen behalve dan het me verveelde. Gevolgd door de 'Paganini-variaties' van Rachmaninoff voor piano gespeeld door Tamas Vasary. Niet vreselijk 'diepgaande' muziek maar wel mooi. Veel noten, een hoop geblader, da capo...etc. Vasary speelde het goed en zelfs hier en daar indrukwekkend. Wat weer een reden was voor het publiek een staande ovatie te geven aan de solist; in Engeland moet het wel heel erg bijzonder zijn wil het publiek uit de fauteuils komen. Voor een Rubinstein misschien maar in 't algemeen blijft men rustig zitten. Wij zijn een slaafs volkje en als je blijft zitten tussen de 'staanden', dan zijn de boze blikken niet van de lucht.
Na Rach (zo noemt men de componist in sommige kringen, Rach III enz.) nog een Mazurka van Chopin en ook hierna weer veel bijval. Zitten/staan, zitten/staan...belachelijk!
In de pauze zijn Jan en ik naar achteren gegaan voor de handtekening. Jammer dat ik geen index heb gemaakt van de mappen uit voorgaande jaren anders had ik even kunnen opslaan wanneer ik Vasary eerder heb gehoord, 't weet dat in Londen was maar wanneer?
Na de gedane zaken de 'Reformatie-symfonie' van Felix Mendelssohn. Een geweldig stuk muziek waarvan vooral het Andante (over "Ein feste burg ist unser Gott") erg fraai is maar het voorafgaande Allegro steekt hierbij enigszins bleek af moet ik zeggen. Het N.F.O. was goed op dreef en dan met name de strijkers want die hadden het maar druk. Maar goed, daar worden ze voor betaald.
Ik moet even zien of ik nog wel naar de komende concerten ga die onder leiding staan van Soudant want erger me aan die kerel. Het is echt een dirigent uit de middenklasse maar hij denkt daar zelf anders over zo te zien. De man maakt Grote Gebaren en dat altijd, of-ie nou Bruckner dirigeert of een klein vioolconcertje van Vivaldi (is daar een dirigent voor nodig?), de 'grootsheid' blijft, vreselijk dat gezwaai. Kan ook achter in de zaal gaan zitten om me minder te ergeren.
Natuurlijk was Ineke ook bij het concert en ging pal achter me zitten. Het volgende moment boog ze naar mij over en vroeg of ze het programma - dat ze inmiddels al zowat uit mijn handen had gerukt - even kon inzien. Moest me beheersen om de tik die ik in gedachten had binnen te houden. Wat heb ik een schurft aan die trut gekregen.
In het vervolg moet ik alleen naar concerten, is voor iedereen beter. Dat rumoer, kan er niet meer tegen.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten