Met Jan en Ineke naar de Kleine zaal geweest van De Oosterpoort voor een recital dat gegeven werd door de keihard spelende Jorge Bolet. Wanneer de man in Amsterdam speelt is de zaal vol. Kaarten zijn in een paar uur uitverkocht maar hier nauwelijks 200. Ruim plaats dus voor die engerds Dikke Leuter (D. Leutscher) en Maria Stroo. Wat zijn dat vreselijke mensen, wat een ijdeltuiterij. De 'gegoede' burgerij in een klein provinciestadje...vreselijk! En dan heb je nog vriendinnetje Renske Koning, muziekrecensent van het Nieuwsblad en zie daar: het stel is compleet. Ze lopen rond met een verbeelding die stinkt als de pest en kijken voortdurend om zich heen of ze wel bekeken worden. Alle drie zo lelijk als 't maar kan dus daar krijgt een fatsoenlijk mensen geen dorst op. Slecht soort.
Maar goed, dit stukje is niet geschikt om onvrede op te schrijven over de bezoekers maar het pianospel van een der grootste pianisten van dit moment te becommentarieren. Voor deze map, dit dagboek want daar begint het langzamerhand op te lijken.
Dat Bolet een hele grote is (pianist), was meteen te horen aan de sonate nr. 52 van Haydn waarmee hij opende. Mijns inziens een van de weinige interessante sonates; de meeste zijn saai maar juist deze niet. Vooral het Adagio was zeer fraai en Bolet speelde opmerkelijk terughoudend. Zo simpel en tegelijk zo compleet. Dat was goed gekozen want daardoor won het juist in kracht. Het was van korte duur want na dit deel ging hij weer tekeer in de Finale (Presto) en werd het weer een grote brei. Frappant dat de man zo ongenuanceerd? speelde, ik had me dat van te voren anders voorgesteld.
In 'Carnaval' van Schumann, prachtig trouwens, waren eveneens de momenten van fijn en bedaard pianospel ver te zoeken. Er waren natuurlijk kippenvel momenten bij maar over 't algemeen genomen gunde hij de noten geen rust en raffelde het af. Leek het wel. Het was een waterval af en toe en dat bracht verwarring.
In Brahms tenslotte (dat het hoogtepunt van de avond was) viel vooral het 4de deel op. Hier was Bolet op dreef en speelde schitterend. De gekunstelheid van dit deel (Finale) vraagt om een ferme aanpak en dat was aan de pianist wel besteed. Wel viel op dat Bolet dol is op de pedalen die onderaan een vleugel zitten want het klonk toch allemaal wel erg luid ondanks dat er momenten waren van grote schoonheid. Aan techniek ontbreekt het de man ook niet maar misschien had-ie z'n avond niet. Die mensen reizen van stad naar stad - die komen nog eens ergens - en je kunt niet verwachten dat alle pianoavonden dan hoogtepunten worden. We hadden in Groningen de pech dat het niet fantastisch was maar dat neemt niet weg dat het wel een hele grote pianist is.
Als toegift Chopin (nocturne) en als tweede nog een Etude van dezelfde componist (dachten Jan en ik). Hij speelde nog een derde maar ik heb geen idee wat dat was. En nog een vierde zelfs maar dat kende ik ook niet. Wel een erg virtuoos hoogstandje!
Ben benieuwd wat Koning er morgen in de krant over schrijft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten