Met Pieter Jan naar het concert geweest van het Amsterdams Philharmonisch Orkest o.l.v. Anton Kersjes. Er is iets met deze man, kan het niet uitleggen maar 'dirigent'..? ja wat voor dirigent? Het is vlees noch vis. Een kleurloze man die de eigenschap heeft volkomen onopvallend te zijn en dat voor de onvervalste 100%. Knap.
Het N.F.O. heeft kennelijk een poosje rust en houdt zich nog uitsluitend bezig met schoolconcerten en vraagt in deze periode gastorkesten en dat resulteerde dus in het Amsterdams Philharmonisch dat voor de tweede keer dit seizoen optrad.
Pieter Jan en schrijver dezes zijn voor het concert gaan eten in De Kar. Daarna zijn we gaan wandelen naar het cultuurcentrum en troffen daar een half-volle zaal aan. Jammer. Het programma was best de moeite waard. 'De verkochte bruid' van Smetana is een heerlijke binnenkomer, ongecompliceerde en lichtvoetige muziek dat goed werd uitgevoerd. Er knapte een snaar van het instrument van de eerste altviolist en bekomen van de schrik, speelde hij even later stug door. Hoe dat kan is me een raadsel want er zitten toch maar vier snaren op en je kunt dus kennelijk ook op drie snaren spelen. Vreemd.
Na Smetana het vioolconcert van Brahms met als solist Liana Isakadze. Een redelijke uitvoering is het enige dat hiervan te zeggen is. Er haperde hier en daar wel wat, 'foute' inzetten en muzikaal gezien geen hoogstandje. De woeste romantiek in dit concert van Brahms ontbrak geheel en dus kunnen we rustig stellen dat de violiste de noten speelde maar niet meer. Het orkest begeleidde trouwens opvallend goed maar een onvergetelijke uitvoering wilde het maar niet worden. Je hebt musici die zo'n concert een geheel nieuwe dimensie geven - ondanks dat je het al 100x hoorde bijvoorbeeld - maar dat was vanavond niet het geval. Zoals ik al zei, het stond er allemaal wel maar het vuur ontbrak, En daar leent zich dit vioolconcert wel voor. Niet goed, niet slecht, zoiets.
In de pauze zijn Pieter Jan en ik op mijn voorstel vertrokken want ik had beslist geen zin in Stravinsky. Ik heb een hartgrondige hekel aan deze Rus en ben meestal niet in de stemming om zijn muziek aan te horen. Nu dus ook niet.
Na het verlaten van het perceel is Pieter Jan zijns weeg gegaan en ik richting The Duke waar ik Roel trof. Na een pilsje of twee/drie zijn we getweeën naar de K. Elleboog gelopen voor een afzakkertje. Frans B. zat er ook en ik had verwacht dat-ie na onze laatste aanvaring wel van leer zou trekken maar neen hoor, de man was mild en vriendelijk en sprak de historische woorden "dat alles weer vergeven en vergeten wordt". Duidelijke taal.
Ik was op mijn beurt natuurlijk de goedheid zelve en bracht een toast uit op zijn (brakke) gezondheid. Wou aanvankelijk in z'n gezicht kakken maar keerde op mijn schreden terug als u snapt wat ik bedoel. Toch maar een beetje minder intensief dan voorheen qua omgang, dat lijkt me het beste...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten