Vanmiddag heb ik Sybren van de bibliotheek gehaald om vijf uur en dadelijk zijn we een antiquariaat ingedoken in de K. Elleboog. Eventjes maar want we wisten niet hoe snel we naar een belendende kroeg moesten voor een aantal sherry's en een paar glazen Beerenburger. De laatste is een uitvinding van de Friezen en is niet te drinken. Behalve misschien in de provincie links van ons waar men er geen genoeg van kan krijgen. Onbegrijpelijk,
Na ons 'drinkgelag' zijn we naar een Chinees gelopen om een maaltijd te nuttigen en we moesten ons uiteindelijk haasten om op tijd te zijn in de Stadsschouwburg voor 3-tal opera's van Claudio Monteverdi. 'Il combattimento di Tancredi e Clorinda', 'Lamento d'Ariana', 'Il ballo dell'ingrate'. Het voorafgaande was voor ons van belang omdat we eindelijk weer 'ns bijgepraat hebben en we beide tot de conclusie kwamen dat o.m het promotieonderzoek van Sybren nu toch snel moet beginnen. De sfeer was goed te noemen en het speelde zich af in gepaste vreugde.
De avond in de schouwburg was echter teleurstellend. Langdradige en monotone muziek waar ik verbaasd over was omdat de platen die ik van Monteverdi heb, zoals bijv. 'Orfeo', een heel andere kant laat horen. Maar vanavond was er sprake van een langgerekte monoloog zonder aria's. Voor wat betreft 'Il combattimento..' is er nauwelijks sprake van een opera-gebeuren, in 'Lamento d'Ariana' in het geheel niet. Het meest was 'Il ballo dell'ingrate' nog te pruimen wat na de pauze werd uitgevoerd. De opera -geest wordt hier nog het meest benaderd. Vooral het ballet was aardig om te zien ofschoon me dat na tien minuten ook begon te vervelen.
In de pauze naar achteren gegaan en de handtekeningen gehaald van Leonhardt, Van Egmond, Nelly van der Spek en Rene Jacobs. Het is een beetje raar waarom er perse jongenssopranen meedoen want bij de teksten van Monteverdi lijkt me dat een probleem. De kleine Kees-Jan Bolier deed bijzonder zijn best maar vond het theater duidelijk erg groot en leeg.
Deze 'authentieke' uitvoering (de pretenties van Leonhart en zijn niet minder fanatieke collega Nicolaus Harnoncourt uit Wenen, zijn fameus). Critici van beide wijzen dit 'authentieke' af maar er is inmiddels sprake van een heuse stroming die niet te keren valt.
Een avond die goed begon maar enigszins vervelend eindigde. Na een kort bezoek aan "De Blauwe Engel" zijn we toch maar huiswaarts gegaan wat we beter dadelijk na de schouwburg hadden moeten doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten