Met de trein van 10:30 naar Amsterdam vertrokken voor het vijfde concert in de serie Z van het Concertgebouworkest dit keer o.l.v. van de Russische dirigent Kyrill Kondrasjin en als soliste de Koreaanse violist Kyung-Wha Chung in het tweede vioolconcert van Bela Bartok,
Men begon met een uitvoering van Diepenbrock's Symfonische suite uit de muziek bij Elektra van Sophokles wat werkelijk prachtige muziek is doordrenkt met vele klassieke elementen. Het is geen 'progressief' werk d,w,z, dat het gebruik maakt van allerlei in die tijd geldende symfonische opvattingen die bijvoorbeeld zo sterk aanwezig zijn in het werk van Gustav Mahler, een tijdgenoot van Diepenbrock. Laatstgenoemde schreef met dit stuk een machtige compositie dat helaas nauwelijks in de concertzaal te horen is. Het verdient echter een groter publiek maar of dat ooit het geval zal zijn...?
De dirigent kwam hierna terug op het podium met in z'n kielzog de kleine tengere violiste Chung. Het tweede vioolconcert van Bartok had ik nog nooit gehoord en moet bekennen dat het moeizaam was het bij tijd en wijle te volgen. Er is geen lijn in te ontdekken zoals bij voorbeeld bij het prachtige muziek voor strijkers, slagwerk en celesta. De componist gebruikte vaker dit toetseninstrument, ook hier in het (tweede) vioolconcert. Chung speelde indrukwekkend en beheerste haar viool alsof ze ermee versmolten was. Een klein tenger iemand zoals gezegd die onvoorstelbare fraaie klanken uit haar instrument toverde en dan met name in het tweede deel van het concert. Ze 'haperde' niet een keer maar speelde zuiver en in een gelijk ritme wat me moeilijk lijkt want het is niet bepaald lichte kost. Na afloop moest de violiste vijf keer terugkomen om het overweldigende applaus in ontvangst te nemen. Bij de derde keer kreeg ze uit handen van een suppoost een grote bos bloemen waar ze spontaan eentje uitplukte en opspeldde bij Kondrasjin.
In de pauze zijn Ineke (we hadden afgesproken in het Concertgebouw) naar de solistenkamer getogen en hebben een handtekening gekregen van haar die ze 'virtuoos' op de voorkant van het programmablaadje zette. Grote krullen en nog grotere krullen......prachtig!
Na de pauze de derde symfonie van Tsjaikowsky in een gedenkwaardige uitvoering. Het is misschien niet zo dat de muziek van Pjotr in de handen van Russische dirigenten het beste uit de verf komt maar frappant is wel dat het toch 'anders' klinkt wanneer er een landsman van de componist op de bok staat. Zo ook bij de derde. In het prachtige derde deel (mooie inleiding van dwarsfluiten ondersteund door fagotten en pizzicato van de strijkers) toonde Kondrasjin wederom zijn meesterschap in beheersing; hij 'verloor' geen noot maar had alle details onder controle. Een prachtig concert kortom.
Net het concert zijn we naar Otto D. gegaan voor een gezamenlijke maaltijd in een restaurant op de Leidsekade. Na een goede fles wijn besloten we samen en in vereniging om dit drinkgelag voor te zetten in een cafe in de Voetboogsteeg waar nog 'ns drie flessen kabouter werden gemaakt. Never a dull moment zullen we maar zeggen.
Mijn gezelschap raakte duidelijk ietwat beneveld maar ik vreemd genoeg niet. Als anderen toeter raken word ik steeds nuchterder de laatste tijd en dat duidt misschien op een zekere gewenning.
We namen de trein van half tien en waren om middernacht terug. De reis was een verschrikking: zondagavond met de trein reizen is een kwelling, nokvol en daardoor erg benauwd. Maar met de dag nog in ons achterhoofd en het aangenaam verpozen, hebben we ons er door heen geslagen.
Nu verder met het leven hier (hoe beroerd ook).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten