Gisteren met Sybren vertrokken voor een weekendje Amsterdam. Achteraf moet ik constateren dat het allemaal wat teleurstellend verliep behalve het concert van vanmiddag dat we (Ineke en ik) in het concertgebouw hoorden.
Maar goed, na aankomst in m'n geliefde stad zijn we nog even naar boekhandel Allert de Lange gegaan op het Rokin. Veel nieuws was er niet maar dat komt omdat wij beide goed op de hoogte zijn wat er zoal verschijnt. In het hotel aangekomen bleek er weer een nieuwe eigenaar te zijn dit keer in de vorm van een vreselijk wijf met een overdreven Amerikaans accent die ons per persoon 20 gulden afnam voor een afschrikwekkende vieze kamer met bedden waarop lakens en dekens die te goor waren om aan te pakken. Maar goed, we hadden ja gezegd gezien vorige prettige ervaringen met dit hotel maar dit was wel de laatste keer. Verdere details zal ik achterwege laten alleen dat de vrouw er op stond dat we de kamer cash zouden betalen en niet met een girobetaalkaart dus dat gaf ook weer stampij.
Maar nu genoeg gekletst, tijd voor het concert. Het zou beginnen met Strawinsky's 'Jeu de Cartes' maar om onduidelijke reden had de dirigent Ferdinand Leitner besloten Strauss' 'Der Burger als Edelmann' op het programma te zetten. Deze muziek heb ik op de plaat o.l.v. Rudolf Kempe maar de interpretatie van Leitner doet er niet voor onder. Zeer goed gespeeld vanmiddag, een genot om naar te luisteren. Leitner is geen dirigent van grote gebaren en overdreven pathetiek maar dit werk van Strauss, waarvan je zou denken dat het enorm veel vergt van de musici en dirigent, ging moeiteloos. De muziek is geweldig en toonde Strauss' verfijning op het gebied van orkestratie dat echter niet kon verhinderen dat tegen het end de vermoeidheid bij mij toesloeg na zoveel verschillende klankkleuren.
Nadat we waren bijgekomen van dit 'geweld', kregen we het klarinetconcert van Mozart met als solist Piet Honingh in dit overbekende concert. Ik was van te voren niet enthousiast want je hoort dit werk zo vaak, dat er weinig nieuws onder de zon is. Een vergissing zo bleek al spoedig. Honingh wist er een voortreffelijke uitvoering van te geven (met muziek op de standaard, dat wel) en dat is nogal wat want de klarinet is in dit concert vrijwel continue 'aanwezig' en krijgt weinig rust. Eigenlijk is het een langgerekte cadens.
In de pauze heb ik de handtekening van Honingh gevraagd en gekregen. Die van Leitner heb ik na het concert gehaald op aanraden van iemand uit het Concertgebouworkest. Meestal trek ik me hier niks van aan maar ik weet niet meer waarom dit keer wel. Hoe dan ook, ik heb 'm en dat is belangrijkst.
Na de pauze een symfonie van Haydn wat even als de voorgaande stukken vlekkeloos werd uitgevoerd. Hier hoorde je dat de dirigent een uitgesproken voorkeur heeft voor Haydn en Mozart etc. want werken van Wagner en Mahler zijn volgens mij niet aan hem besteed. Ik kan me natuurlijk gigantisch vergissen maar wat ik probeer te zeggen is dat ik Leitner niet de Ring des Nibelungen zie dirigeren. Ik weet niet hoe ik er bij kom, het is een gevoel. Belachelijk natuurlijk want evengoed is het wel mogelijk en zul je zien dat de man binnenkort met alle symfonieën van Anton Bruckner op de proppen komt. En vervolgens het Gesamtkunstwerk van Wagner. Toch zou ik de voorkeur aan Haitink geven.
Na afloop hebben we gechineesd en met de trein van 19:00 terug naar hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten