Ik schreef op 4 juni 1975 in deze map dat ik het jammer vond het vierde en tevens laatste Beethoven-concert niet te kunnen horen omdat 12 juni de datum zou zijn van mijn reis naar Engeland. Het is echter niet door gegaan in zoverre dat ik niet op donderdag 12 juni ben vertrokken maar op dinsdag de 17de. Ben een week bij William Delafield geweest en dat is altijd plezierig in alle opzichten. Hij is aardig, de omgeving van zijn grote huis in Weedon schitterend en zijn flat in Londen in de Pont Street (SW1) eveneens. Dus had ik vierde concert in de cyclus wel kunnen horen op de 12de juni maar neen, de dag er voor ben ik meegereden naar Amsterdam met de heer Wortelboer en heb de concertkaart uitgeleend aan Rietje Vaillant, vriendin van Erik.
Genoeg uitgelegd nu, mijn bezoek aan Londen (de 17de dus), waar is pas arriveerde om 22:00. De avond die ons nog restte hebben we rustig doorgebracht en dan grotendeels in een restaurant dat The Hot Pot heet. Woensdag, donderdag en vrijdag in Londen gebleven en vrijdag in de loop van de middag zijn we naar het buitenhuis gegaan in Weedon. Het werd een geweldig weekend. zonnig en heerlijk relaxed. Muziek ontdekt van William Byrd gespeeld door Glenn Gould, schitterend!
Zondagavond 22 juni zijn we terug gegaan naar Londen voor een concert in de Royal Festival Hall dat gegeven werd door het Royal Philharmonic Orchestra o.l.v. van Hans Vonk en als solist Shura Cherkassky. Men begon het concert met de ouverture Fidelio van Beethoven en dat was een prima 'binnenkomer'.
Toen de solist van hedenavond in het derde pianoconcert van Rachmaninov. Ik herinner me niet het concert eerder gehoord te hebben hoewel het eerste deel me wel bekend voor kwam maar dat kan liggen aan het feit dat het veel overeenkomst heeft met het tweede pianoconcert. Een boeiend concert in drie delen waarvan zoals gezegd het 1ste deel me deed denken aan het tweede van Rachmaninov. Er is een groot aandeel van de piano in deze concerten. Je zou kunnen zeggen dat het pianosonates zijn met orkestbegeleiding. Cherkassky speelde fantastisch en we waren ontroerd door z'n optreden en de fragiele uitstraling. Het publiek bleef na afloop maar klappen en de solist kwam maar liefst 5 x terug. Maar zoals gebruikelijk bleef het keurige Engelse publiek netjes in het pluche zitten. In Nederland was men na 2 seconden al opgestaan om een staande ovatie te brengen.
In de pauze handtekeningen gehaald van dirigent en solist. Beminnelijke man die Cherkassky, hij bleef maar praten en praten. Hans Vonk stond er grijnzend bij.
Na de pauze de 'Vuurvogel' (The Firebird) van Strawinsky. Ben geen grote liefhebben van deze muziek. 'Concerto en re' en 'Pulcinellea' vind ik wel te pruimen maar deze muziek komt maar moeizaam binnen. Uitzondering hier want ik haast me er bij te zeggen dat deze uitvoering zo overweldigen was, dat ik het er bijkans koud van kreeg. Vonk was groots en had de boel volledig onder beheersing. Hij had elke partij in de smiezen en dat resulteerde in een uitvoering die ik niet licht zal vergeten. Vooral het laatste deel met pauken en xylofonen en bellen en weet ik veel wat voor instrumenten er nog meer aan te pas komen, was indrukwekkend.
Hans Vonk kreeg een stormachtig applaus, kwam 5 of 6 keer terug op het podium en het duurde enige tijd voordat de zaal tot rust kwam. Eindelijk was het concert ten einde en ik weer een mooie ervaring rijker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten