Vanavond naar de Kleine Zaal geweest voor een optreden van de wereldberoemde gitarist Julian Bream. Het viel tegen. Ik had 'm al eerder gehoord op 26 november 1974 tijdens een avond van de GMV. Misschien was ik vanavond ook niet helemaal erbij want werd vanochtend gebeld door Otto Dubois dat-ie besloten had te gaan scheiden van Annemarie. Hem kennende zal het niet makkelijk worden de situatie in de hand te houden, deze klap bij heldere hamel. Morgen ga ik naar Amsterdam om hem een beetje op te beuren voor zover dat kan.
Terug naar Bream. Hoewel in het programmaboekje staat dat hij voor de pauze de luit zou bespelen en na de pauze gitaar, werd het volledige recital op de gitaar afgewerkt want de luit was kapot. We nemen nu maar aan dat dit waar is want het komt geregeld voor dat het publiek maar iets op de mouw krijg gespeld. Dan is dit stuk, is die verhinderd of misselijk...een heel scala aan smoezen bedenken ze om maar niet door de mand te vallen.
Eerlijk gezegd was het me iets te veel van het goeie, de hele avond gitaar hoewel de man natuurlijk een geweldige virtuoos is. Op het programma stonden werken van o.a. Bach, Da Milano, Sor, Mendelssohn Bartholdy en Walton. Bream hutselde de namen door elkaar dus op een gegeven moment wist je niet meer wat-ie speelde. Hij hield zich duidelijk niet aan het programma maar dat gaf niet. Toch was hij niet op dreef op de een of andere manier. En nogmaals, een hele avond gitaar is me te veel. Zo interessant vind ik dit instrument ook weer niet. Dat neemt niet weg dat als deze Engelsman weer onze plaats aandoet, ik weer van de partij ben want het blijf verbazingwekkend wat hij uit de gitaar weet te halen.
Hij was de tweede in de gitaarserie die begon met een concert door de gebroeders Abreu op 25 oktober 1975 jl. Een handtekening van Julian Bream heb ik niet gehaald omdat deze al staat op het programmaboekje van zijn vorige optreden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten