Zaterdag met de trein van kwart over vier naar Amsterdam vertrokken. Dit weekend was er een concert in de hoofdstad in de serie Z (nr. 6) van het Concertgebouw. Daar over later mee, eerst een verslag van de belevenissen deze 20ste maart waarop de lente begon. Dat was niet te merken want het was berekoud.
Ik had om 19:30 afgesproken met Jacques Asselman die werkzaam is bij boekhandel Athenaeum op het Spui waar ook goede vriend Otto als boekverkoper rondloopt. Als je iets aan de man brengt dan ben je een verkoper, maar bij boeken wordt dat er altijd bijgezegd: boekverkoper. Vreemd.
Jacques is een uitgeverij begonnen die hij Hagelwit heeft genoemd (als tegenhanger voor de feministische uitgeverij De Bonte Was) en heeft inmiddels een paar dichtbundels gepubliceerd die niet opvallen vanwege kwaliteit of papiersoort want ze zijn schandalig lelijk uitgegeven. Van Doorn en Van Griensven zijn twee auteurs uit zijn 'stal'; laatstgenoemde is de A.v.G. die vaak in de bundels van Hans Warren voorkomt.
Om half acht trof ik Asselman in het nieuwscentrum en na de gebruikelijke rondleiding, zijn we gaan eten en drinken en vooral dat laatste rijkelijk. Ben niet zo'n eter. Talloze nieuwtjes gehoord over Johan Polak en zijn vriendje. Reve kwam ook nog even ter sprake en Asselman diste het ene na het andere smakelijke verhaal op. Of het allemaal op waarheid berust doet niet ter zake, wel dat het amusant is. Na de maaltijd zijn we gaan slapen want de volgende dag ging ik naar het Concertgebouw voor een concert dat om 14:15 begon. Heb alleen de twee stukken voor de pauze gehoord en toen snel terug met de trein naar Groningen omdat ik perse het Publiekstheater wilde zien in de schouwburg. 'Met gesloten deuren' van Sartre en 'De meiden' van Jean Genet. De eenakter van Sartre ging trouwens niet door want, zoals een blaadje vermeldde, was Ton Lutz ziek geworden. Dus alleen 'De meiden'. Jammer want ik had over het stuk van Sartre alleen maar lovende kritieken gelezen. Dat gehaast was dus achteraf voor niks, trein in trein uit, rennen van het ene gebouw naar het andere....gekkenwerk!
Terug naar het concertgebouw (waar ik Ineke trof die dit seizoen ook een abonnement heeft genomen): een ietwat matte 'Haffnersymfonie' van Mozart o.l.v. van de dirigent Jean Fournet. Ik vind dit niet een van zijn mooiste symfonieën en dat kan de reden zijn dat de uitvoering niet veel indruk maakte. Wat wel indruk maakte was het pianoconcert van C.M. von Weber dat voor de eerste keer in Amsterdam klonk en wel door Malcolm Frager. Een werk met duidelijke Mozart-invloeden. Het lijkt me razend moeilijk om dit werk te spelen vooral na het lezen van de toelichting in Preludium waarin staat dat Weber erg grote handen had en zodoende brede akkoorden kon toveren uit de piano die niet elke pianist heeft. Iemand met minder imposante handen laat dit concert waarschijnlijk in de la liggen omdat het eenvoudigweg niet is uit te voeren. Het publiek was echter vol lof over Frager die duidelijk geen enkele moeite had de juiste toetsen te beroeren want het werd een virtuoze uitvoering.
In de pauze de handtekeningen gehaald van dirigent en solist en toen dadelijk vertrokken naar het CS om naar Groningen te reizen. De gedeelten na de pauze heeft Ineke wel gehoord (Chausson en Enesco).
Ik had al geschreven dat we bij aankomst in de schouwburg te horen kregen dat Ton Lutz ziek was geworden. Het publiek werd voor de keuze gesteld of het geld terug te krijgen of een reductiekaart te krijgen voor een andere voorstelling. Dat hebben we dan maar gedaan.
Alleen dus De meiden vanavond en wat nog niet eerder gebeurde, gebeurde hedenavond: Sybren en ik hebben de zaal verlaten. Het stuk handelt over twee dienstmeiden die snode plannen smeden om hun Mevrouw van het leven te beroven. Dat ging gepaard met een oorverdovend geschreeuw dat op de zenuwen begon te werken en dat ons deed besluiten de zaal te verlaten en huiswaarts te gaan. We waren ook moe en dat zal mede de reden zijn geweest dat we De meiden De meiden lieten.
Twee x cultuur op een dag is ook een beetje te veel; daarom is weekend minder 'gedenkwaardig' verlopen als ik me aanvankelijk had voorgesteld. De moeheid sloeg genadeloos toe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten