Vanavond alleen naar de Kleine Zaal geweest van het Concertgebouw. Wat heb ik daar inmiddels al een hoop voetstappen liggen! Hopelijk volgen er nog vele want ik kom er dolgraag. Maar er was ook een (vervelende) reden dat ik naar de Van Baerlestraat ging. Was naar Amsterdam gekomen voor K. maar onze ontmoeting verliep zo vreselijk stroef, dat ik besloot naar het concert te gaan in plaats van zitten kniezen op zijn kamer op de Stadionweg.
We hebben gegeten rond zes uur in een Chinees restaurant en zaten als twee wildvreemden tegen over elkaar. We zien elkaar misschien toch te weinig om een relatie in stand te houden en enerzijds verdriet me dat zeer maar anderzijds ben ik ook niet van plan om m'n hele ziel en zaligheid er in te gooien. Ik voel best wel veel voor hem maar dergelijke sessies bewijzen opeens het tegendeel. Ik had helemaal geen zin om te praten en dat weinige dat er werd gezegd door ons beiden, waren stekende opmerkingen en/of nietszeggend gelul.
Dan maar naar een liederenrecital door een prachtige alt. Jan Meyling en ik hebben haar gehoord op 11 mei j.l. in de Oosterpoort en ze zong toen een paar liederen die vanavond ook op het programma stonden. Ze begon echter haar recital met Vivaldi en dat was prachtig, vooral 'Altra aria del vagante' was subliem! De liederen welke daarna kwamen - Schubert - vond ik minder en het was de voordracht en expressie tezamen met een fabuleuze stembeheersing die mijn aandacht wisten vast te houden. De liederen van Brahms kende ik niet (van Vivaldi ook niet) maar ben blij dat ze werden uitgevoerd. 'Vier ernstige Gesange' is prachtige muziek en vooral het laatste 'Wenn ich mit Menschen- und mit Engelszungen redete' is schitterend en ontving dan ook van het publiek veel bijval.
Na de pauze een drietal liederen van een Finse componist waar ik niks aan vond. Gevolgd door een Zweedse, Gosta Nystroem geheten. De zangeres zong deze werken in haar eigen taal en dus onbegrijpelijk. Maar men had de teksten in het Nederlands afgedrukt in het programmaboekje dus het was enigszins te volgen.
De liederen van Mahler werden het hoogtepunt van de avond zoals te verwachten viel. Vooral 'Hans und Grete' werd subliem vertolkt en hoorde je weer de grote klasse van Birgit Finnila. Het laatst gekozen lied 'Scheiden und Meiden' was een goede uitsmijter en een waardig besluit van deze prachtige liederenavond. De stem van de solist van vanavond is groots en het is ongelooflijk hoe deze alt tot aan de grenzen van een sopraanstem kan komen.
Na de voorstelling wat door Amsterdam geslenterd richting Stadionweg waar ik K. aantrof in bed. Ook toen weer een teleurstellend gesprek die mij geen hoop voor de toekomst geeft. Akelige rot sfeer en ik weet niet meer wat te doen.
Nu dan terug in Groningen (woensdag 09.11.1977 om kwart na een aangekomen) en overweeg een lange (laatste) brief te schrijven. “Voorbij, voorbij, o en voorgoed voorbij” schreef Bloem en daar moet ik de hele tijd aan denken. Maar dan weer niet en even later weer wel.....vreselijk!
Doet me wel pijn maar zo voortkabbelen is niks.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten