Vanavond met Mirjam naar het concert geweest. Allereerst hebben we een hapje gegeten in Het Pakhuis en zijn daarna naar De Oosterpoort gelopen voor het concert waarin twee musici van het N.F.O. soleerden.
Men begon onder leiding van de waardeloze dirigent SoeKarajan met de ouverture 'De verkochte bruid' van Bedrich Smetana. Geen moer aan. Ze kunnen beter die dirigent verkopen, misschien levert dat nog wat.
Daarna een fluitconcert van een vrouwelijke componist (e dus) Cecile Chaminade geheten. Dit concertino voor fluit en orkest bestond uit een deel en was ook niet veel aan. Duidelijk lichtgewicht muziek, een bonbonnière met snoepjes van de week. Verpozingsmuziek zonder middel- of zwaartepunt. Voor een orkest als het N.F.O. hoort deze muziek er natuurlijk bij zoals nu de fluitconcerten van de Nederlander Verhey na de pauze en van deze Franse componiste Chaminade. In het concert van de laatste klonk de orkestpartij nadrukkelijker dan de subtiele, vlinderlichte solo van Rinze van der Baan, die even gemakkelijk als virtuoos werd gespeeld. Bijna gewichtsloos in slanke, glanzende toonkwaliteit.
Daarna Bruch. Het vioolconcert gespeeld door de sympathieke Jacques Meyer. Maar ook niet denderend moet ik tot mijn teleurstelling zeggen. Hoe kan het anders: een violist die maar twee of hoogstens drie keer per seizoen als solist de bühne op gaat levert 'mindere' prestaties als de man (of vrouw) die avond aan avond concerten geeft waar dan ook. En dat gemis, noem het gemis, was duidelijk te horen. De man kwam spierwit en duidelijk hypernerveus op (ik heb nog nooit iemand zo bleek gezien, zelfs mezelf niet en dat wil wat zeggen) en sloeg prompt mis of beter, streek mis. Hij vergiste zich daarna nog een aantal tenenkrommende keren en de eindconclusie is dat het nog net niet beschamend werd maar waardeloos wel. De finale speelde hij nog het trefzekerst en exact maar dat was het ook. Zielig voor die aardige man maar dit was duidelijk te hoog gegrepen. Of de repetitietijd was te kort, dat kan ook nog.
In de pauze zijn Mirjam en ik vertrokken omdat we beide geen zin hadden in Tsajkofski. Het voorafgaande fluitconcert van Theodoor Verhey had ik desnoods nog wel willen horen maar ja, dat stond als laatste geprogrammeerd.
(Koert is zaterdag j.l. vertrokken met de trein van kwart over 12 naar z'n nieuwe woonplaats Amsterdam. Ik vind het echt heel jammer dat hij weg is en voel me behalve dat, beroerd want ik mis 'm. Heb de neiging ook naar Amsterdam te verhuizen en misschien wordt die neiging omgezet in een verhuizing want hou dit waarschijnlijk niet vol).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten