Met Daniella naar het concert geweest vanavond, het vijfde alweer. We aten eerste een hapje bij de Cave du Patron op de Grote Markt en weten het nu zeker: we eten er nooit weer! De sfeer is vreselijk en het voedsel idemdito. De koffie was nog het meest te pruimen maar het opgediende eten daarentegen schandalig slecht en vooral onsmakelijk.
Maar goed, het concert. De belangstelling voor de concerten van het N.F.O. worden steeds beter bezocht maar zodra er muziek op de lessenaar staat van zeg omstreeks 1900, dan zit de zaal halfvol. Men wil kennelijk toch liever Beethoven en Brahms horen.
Men begon met 'Verklarte Nacht' van Arnold Schonberg. Heel erg veel fraaie momenten zitten er in dit stuk. Het N.F.O. speelde alsof men moeite had met de partituur, de te late inzetten waren talrijk. SoeKarajan stond er voor en deed weer zijn uiterste best er als een echte dirigent uit te zien. De lulhannes.
Pauze. Vioolconcert van Alban Berg. De viool is voortdurend aan het woord vanaf de inleiding tot de slotakkoorden. Zvi Zeitlin speelde Bergs concert heel mooi en aangrijpend. Men moest misschien eerst even wennen aan zijn bescheiden opstelling, maar het concert vraagt van de solist inderdaad een een positie in het ensemble en bovendien is de instrumentatie op veel plaatsen doorzichtig als kamermuziek. Door zijn ingetogenheid in het eerste deel hield de violist genoeg reserve achter de hand om de panische uitbarsting van angst in het tweede beklemmend weer te geven en daarna prachtig tot de uiteindelijke verzoening in het koraal te komen. Het koraal van Bach ("O Ewigkeit, du Donnerwort") is schitterend in het concert 'verwerkt' en de opvolgende finale prachtig. Zeitlin speelde van partituur en stond met zijn rug naar het publiek toe en met zijn gezicht dus naar het orkest. Vreemde opstelling maar misschien gebruikelijk bij dit razend moeilijke werk.
Wagner werd het hoogtepunt van de avond. De muziek uit 'Tristand und Isolde' werd smachtend uitgevoerd met veel expressieve nuances en een opvallend goed afgewogen, nergens troebele ensembleklank. Hier en daar wat aangedikt gespeeld door de dames en heren van het N.F.O.
Het was geen hoogtepunt dit concert maar ook niet het tegenovergestelde.
Na afloop zijn Daniella en ik naar de Vechtstraat gegaan en hebben sherry en wijn gedronken. We hebben natuurlijk over Koert gepraat en heb maar weer 'ns duidelijk gemaakt dat ik toch wel om hem geef. Is dat waar? JA!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten