Vanavond zijn we naar een pianorecital geweest dat gegeven werd door de Franse pianist Claude Helffer in de (volle) Kleine Zaal van het Concertgebouw'. Op het programma werken van Ravel, Debussy en Bartok. Hij begon met 'Valses nobles et sentimentales' dat een enigszins 'harde' uitvoering kreeg maar misschien hoort dat ook wel zo. Het spel was prachtig en virtuoos van deze opmerkelijke pianist. Ik ken de compositie alleen van de orkestuitvoering maar deze versie voor piano is niet minder mooi.
Het werk daarna, Etudes boek 1 en 2 van Debussy, hoorden we beiden voor de eerste keer. Heb de indruk dat ze niet vaak worden gespeeld maar weet niet hoe ik er bij kom. Het vereist een geweldige techniek en echt mooi is het niet te noemen maar zoals de titel al aangeeft zijn het 'etudes' en dus geschreven als oefeningen. Misschien is dat de reden dat het niet direct aanspreekt.
Na de pauze het tweede boek van de etudes waarvan het begin overduidelijk naar 'Boer, daar ligt een kip in het water' verwijst (Pour les degres chromatiques). En in de daarop volgende etudes zijn er ook nog sporen van te horen. Het meest virtuoze is wel 'Pour les notes repetees', ongelooflijk mooi. Spannende muziek waar ik me maar eens eventjes in ga verdiepen de eerstkomende tijd.
Het lokte een daverend applaus uit en volkomen terecht voor deze pianist. En toen moest het meest indrukwekkende nog komen.
Onlangs hoorde ik het Chiligirian Quartett (09.02.1977) met het strijkkwartet nr. 5 van Bartok en dat maakte grote indruk. Helffer speelde vanavond de pianosonate uit 1926 van dezelfde componist. Weer een ontdekking want het is een prachtig werk, heel verstild gevolgd door onverwachte thema's en dat vooral in het tweede deel. Wat is er toch fraaie muziek geschreven! En wat goed uitgevoerd door Claude Helffer die maar liefst drie toegiften gaf terwijl de man wel uitgeput moest zijn na zoveel vuurwerk en virtuositeit. Maar neen hoor, het eerste was een onmogelijk stukje lawaai van Boulez, het tweede van Debussy en de slotakkoorden waren gereserveerd voor Ravel.
Het is heel erg plezierig steeds weer nieuw muziek te ontdekken. Dat is een goede reden om naar concerten en recitals te gaan. Het is wel jammer dat ik zo arm ben en voorlopig niet de strijkkwartetten van Bartok kan kopen.
Na het recital hebben we wat gedronken en zijn daarna naar het hotel gegaan om te slapen. Hieronder een foto van de heer Delafield, een geweldig mens een een typische Engelsman. Wat dat is? ja wat is het, ik zou het niet weten maar zijn beleefdheid is opvallend dat soms wel 'ns raar overkomt maar misschien zijn we dat niet gewend in dit land. Hoe dan ook, het is een gentleman, een hele lieve.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten