Vanmiddag hebben William en ik gewandeld in de stad en een paar galeries bezocht. Vanavond ben ik alleen naar De Kersentuin van Tsjechow geweest in de Amsterdamse Stadsschouwburg. Heerlijk weer 'ns in een bonbondoos te zitten want die van ons is leeg en dat gaat ook nog wel een poosje duren. Belachelijk dat ze daar niet wat haast achter zetten, maar neen, het fraaie pand aan de Turfsingel blijft hermetisch gesloten en wordt zodoende meer en meer een bouwval. Maar goed, ik zat in de schouwburg van Amsterdam en dat was verrukkelijk. William was naar de film vanavond en we hadden om elf uur afgesproken voor een drankje.
De adel moet vertrekken van de kersentuin. Het is verkocht en dat wil maar men niet geloven. Het geld gooit men over de balk en dat geeft de nodige zorgen want het raakt een keer op. Lopachin (Jules Croiset) koopt de boel en vertrekt. De vroegere landeigenaar Ranjewskaja (Ann Hasekamp) probeert nog haar pleegdochter te koppelen aan de zakenman maar door allerlei misverstanden gaat dit niet door. Het enige dat hem voor ogen staat is de exploitatie van de tuin en er zomerhuisjes op te zetten. Een zakenman die als boerenzoon vroeger nauwelijks in de buurt mocht komen is de man die intussen genoeg geld verdiende om gegadigde voor het landgoed te zijn. Hij wordt verscheurd door triomf en onzekerheid tegenover 'de familie van het landgoed' als hij de grote zaak gaat doen.
Het is een meesterstuk van Tsjechow over een parvenuachtige koopman en de landgoedbezitter (Hasekamp) met als 'slachtoffer' de stokoude huisknecht Firs die, als iedereen vertrokken is, in het huis vergeten is en opgesloten. Hij legt zich er letterlijk bij neer in het verlaten huis, waar anderen enige tijd doorheen gedwarreld hebben als vanouds en dat nu, als afgelopen is, bepaald wordt door neerdwarrelende bladeren die het einde symboliseren. Een drama. Maar wel een verdomd mooi drama.
Zondag 20 februari 1977
We zijn vanochtend vroeg opgestaan, hebben ontbeten en daarna richting station gelopen. William nam de bus naar Schiphol en ik de trein naar Groningen. Voor we afscheid namen hebben we snel een paar foto's laten maken in een hokje op het station. Benauwd is zo'n fotoapparaat, je kunt je kont er niet in keren maar het lukte ons toch beide op dat wiebelige krukje plaats te nemen. Leuke herinnering aan een eveneens leuk weekend.
Arriveerde om 15:00 en ben dadelijk naar de Vechtstraat gegaan waar Sybren me allerhartelijkst ontving.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten