Met Ineke naar de Oosterpoort gegaan voor het N.F.O.-concert. Een uitstekend concert zo konden we achteraf constateren. Men begon het programma met een voortreffelijke uitvoering van de symfonie "Die Uhr" van Joseph Haydn. Vooral het tweede deel is prachtig. Goed gespeeld door het N.F.O. onder leiding van Garcia Navarro. Een 'dansende' dirigent want de man is zeer beweeglijk op de bok maar wist niettemin alles aardig onder controle te houden.
Na Papa Haydn een nog nooit eerder gehoord werk van Benjamin Britten n.l. de 'Serenade voor tenor, hoorn en strijkers' opus 31. Solisten waren Vicente Zarzo, hoorn en Frank Patterson, tenor. Prachtige stem heeft-ie Patterson. Britten gebruikte een zestal gedichten uit de Engelse literatuur van de 15de tot de 19de eeuw. Vooral 'Dirge' van een anonymus uit de 15de eeuw was van een indrukwekkende schoonheid dat eveneens indrukwekkend gezongen werd door Patterson. Vriendelijke man trouwens die helder zong, met grote vocale beheersing en reserve en uiterst subtiel van voordracht. Moet niet vergeten te melden dat de hoornist grandioos speelde en blies in de proloog en epiloog een heuse natuurhoorn. Er was weinig publiek in de Grote Zaal, ik denk zo'n man of 600 terwijl er het dubbele in kan. Diegenen die er niet waren hebben wat gemist.
De 'Hymne' van Ben Jonson (1572-1637) was ook prachtig en Patterson blonk wederom uit met z'n schitterende stem. Past wel bij het werk van Britten op de een of andere manier. De hoornist moet hier beslist weer vermeld worden hoewel je hem niet zag want hij blies zijn partij achter een gesloten deur. Een grappig effect had dit wel: een goed spelend strijkorkest, mooi en doorzichtig hoewel vormen en motieven daar natuurlijk om vroegen. En dan een virtuoos gedeelte in de hymne van Jonson op een natuurhoorn die 'ver weg' klonk.
In de pauze zijn Ineke en ik naar achteren gelopen voor de handtekening van de tenor. De vriendelijke man stond ons zeer hartelijk te woord en vertelde o.a dit werk van Britten graag te zingen want dat het zo'n fantastisch werk is. Dat konden wij wel bevestigen natuurlijk want het is inderdaad mooi. Leuke ontdekking en dat gebeurt gelukkig met enige regelmaat.
Nar de pauze de achtste symfonie van Dvorak. Beetje oppervlakkige muziek en bij tijd en wijle oervervelend. Met uitzondering van misschien het tweede en derde deel. Maar wel een 'goeie' uitvoering. Ze kunnen wel wat de dames en heren van het N.F.O. en dat werd beloond met een stevig applaus. Terecht.
Na afloop is Ineke naar huis gegaan en ben ik met Peter Blom (bassist in het orkest), Ria en haar moeder naar het huis gegaan van laatstgenoemde op het Van Brakelplein en hebben nog even prettig na gekeuveld onder het genot van bier en een Agio-sigaar. Aardige mensen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten